Stropy Ackermana

Stropy Ackermana mają ważna zaletę -  w lżejszych budynkach mogą być wylewane bez wzmacniającej, betonowej płyty górnej, co pozwala obniżyć koszy inwestycji. Podczas budowy stropów Ackermana szczególną uwagę należy zwracać na jakość i wymiary stosowanych materiałów oraz osiowy rozstaw żeber stropu.

Do budowy tego typu stropów powinny być używane pustaki ceramiczne o wysokości 18 lub 20 cm. Prawidłowy rozstaw osiowy żeber wynosi 31 cm, przy szerokości żebra 7 cm. Zalecana grubość górnej płyty betonowej to 3 lub 4 cm. Cechą charakterystyczną stropów tego typu jest fakt, że przekroje ścianek pustaków nie są wliczane do przekroju nośnego żebra. Dzięki temu faktyczna wytrzymałość stropu jest nieco większa od wynikającej z kalkulacji architektonicznej. Umożliwia to, w przypadkach, gdy obciążenie użytkowe nie przekracza 1,5 kiloniutonów na metr kwadratowy, rezygnację z wylewania górnej betonowej płyty.

Budowa stropu Ackermana: 1- pustak; 2 - deska; 3 - pręt stalowy odgięty w co drugim żebrze; 4 - strzemiona; 5 - wieniec żelbetowy; 6 - izolacja; 7 - płyta betonowa; 8 - stemplowanie.

Stempel ma znaczenieBudowa stropu Ackermana wymaga solidnego rusztowania, co ważne, idealnie spoziomowanego. Podczas budowy trzeba zwracać  szczególną uwagę na dokładność wykonania rygowania, gdyż od niego w dużej mierze zależy jakość stropu. Należy stosować okrągłe stemple, o średnicy nie mniejszej niż 14 cm. Poprzeczne rygle powinny być wykonane z desek o grubości minimum 40 mm, sprzężone deskami poprzecznymi grubości co najmniej 24 mm. Dopiero na tak wykonanym rusztowaniu można kłaść deskowanie, na którym układane są pustaki.

Uwaga na zbrojenieBudowa stropu Ackermana rozpoczyna się od wykonania żelbetowego wieńca dookoła budynku, na ścianach zewnętrznych oraz wewnętrznych nośnych, co ma na celu usztywnienie ścian i zapobieganie uginaniu się stropu. Podczas tego etapu budowy trzeba szczególnie dbać o jakość zbrojenia. Pręty powinny mieć średnicę nie mniejszą, niż centymetr. W tradycyjnych konstrukcjach stropów Ackermana do zbrojenia wieńca używa się czterech prętów. Tę samą stal można wykorzystać do zbrojenia pustaków stanowiących podstawę stropu.

Strzemiona zbrojeniowe powinny być wykonane z prętów o średnicy 5 mm i rozmieszczone co 30 cm. Często zdarza się, w celu obniżenia kosztów, że strzemiona układane są co 40 lub 50 cm, niemniej jednak należy uznać to za błąd w sztuce budowlanej osłabiający nośność stropu. W budynkach, w których występują duże siły poprzeczne, zalecane jest znaczne zagęszczenie strzemion przy podporach (zazwyczaj są to ściany). Do zbrojenia głównych żeber stropu można stosować wyłącznie pręty ze stali klasy A-III (stal o średniej ciągliwości). W zależności od rozpiętości stropu grubość zbrojenia powinna wynosić: stropy do 3 metrów – stal grubości 10 mm, strop od 3 do 4 metrów – 12 mm, od 4 do 5 metrów – 14 mm, powyżej 5 metrów – 16 mm. Zalecana grubość stali na zbrojenia poprzeczne to minimum 4,5 mm.  Istnieje możliwość rezygnacji z wykonania strzemion, jeżeli z obliczeń architektonicznych wynika, iż siły poprzeczne występujące w budynku nie wymagają dodatkowego wzmacniania stropu. W takim wypadku należy jednak zadbać o dokładne otulenie betonem prętów zbrojeniowych. W budynkach o rozpiętości stropu większej, niż 5,5 metra wykonanie strzemion jest wymagane bezwzględnie.

Żebra dobrze zakotwioneW budynkach, w których wymagana jest podwyższona wytrzymałość stropu, można wzmocnić żebro główne. Najłatwiejsza metoda to zwiększenie średnicy stali zbrojeniowej i korekta rozstawu pustaków. Grubość stali i położenie elementów wypełniających powinny być w takim przypadku opisane w projekcie budowlanym na podstawie wyliczeń wytrzymałościowych przeprowadzonych przez architekta. Kolejnym, istotnym elementem, na który należy zwracać uwagę podczas budowy stropu Ackermana, jest rozstaw żeber rozdzielczych. Dla stropów o standardowej wytrzymałości (do 3 kN na m. kw.) zaleca się, by odstęp między żebrami był nie większy niż 4,5 metra. W najbardziej wytrzymałych stropach, o obciążeniu ponad 6 kN na m. kw., powinien wynosić 3 metry. Szczególnie starannie należy wykonywać połączenie żeber stropu z sąsiednimi przęsłami. Najpopularniejszą metodą jest wpuszczenie górnego zbrojenia żebra w sąsiednie przęsło. Gdy żebra sąsiadujących przęseł nie są położone w jednej linii, trzeba dokładnie zakotwić pręt w podciągu lub wieńcu zbrojeniowym ściany nośnej.

Ocieplenie na poddaszuPo wykonaniu konstrukcji podpierającej, ułożeniu pustaków i wykonaniu zbrojenia można zalewać strop betonem. Minimalna klasa betonu dla stropów Ackermana to B 20, choć zalecany jest beton klasy B 25. Ponieważ stropy Ackermana zazwyczaj mają dużą powierzchnię, niezwykle trudno jest osiągnąć odpowiednią ilość jednorodnej mieszanki na placu budowy. Lepiej zamówić beton z wytwórni. Podczas wylewania zaprawy należy zadbać o jej równomierne ułożenie przy użyciu łaty wibracyjnej. Beton powinien wiązać chroniony przed zbyt wysoką (powyżej +25 st. C) i za niską (poniżej +7 st. C) temperaturą. Przez pierwszych kilka dni należy pielęgnować go przez polewanie wodą. Podpory montażowe można usunąć po upływie ok. 4 tygodni, jednak zalecane jest zostawienie ich na okres nawet do 2 miesięcy, kiedy strop Ackermana zyskuje pełną wytrzymałość.

Strop Ackermana, oddzielający poddasze od użytkowej części budynku, powinien zostać ocieplony warstwą styropianu, zależną od grubości pustaków użytych do konstrukcji stropu. W przypadku pustaków o wysokości 20 cm, warstwa izolacji powinna mieć min. 12 cm grubości. Dla pustaków o wysokości 18 cm, należy zastosować grubsze ocieplenie. Aby spełnić normę cieplną wymaganą dla budynków mieszkalnych, styropian trzeba przykryć cementową wylewką o grubości 4 cm.