Deski, płytki, kształtki na elewacje

Tak zwane suche okładziny ścian zewnętrznych to interesująca alternatywa dla tynków. Pozwalają uzyskać ładną, niebanalną elewację. Da się również umieścić między nimi a murem warstwę materiału termoizolacyjnego i tym samym zmniejszyć straty ciepła.

Okładziny elewacyjne mocuje się do murów za pośrednictwem rusztów nośnych. Wszelkie prace związane z ich wykonywaniem polegają na mechanicznym łączeniu poszczególnych elementów. Praktycznie nie wykorzystuje się do tego żadnych zapraw ani innych substancji wymagających schnięcia i wiązania. Sprawia to, że prace przebiegają szybciej i nie wymagają kilkutygodniowych przestojów.
Okładzina może osłaniać wszystkie ściany zewnętrzne budynku lub tylko poszczególne fragmenty, warte wyeksponowania. Efekt estetyczny, jak również trwałość okładzin zależy przede wszystkim od ich rodzaju.Wybór jest bardzo duży, od naturalnych desek, poprzez panele imitujące drewno, aż po duże płyty. My prezentujemy cztery najpopularniejsze okładziny, stosowane głównie w budownictwie jednorodzinnym.

Okładzina z desek
Do budowy drewnianych elewacji stosuje się drewno sosnowe, świerkowe, jodłowe, modrzewiowe, a od kilku lat dostępne są także elewacje z gatunków egzotycznych. Długość desek elewacyjnych wynosi od 1 do 6 m, a szerokość 9-15 cm. Deski różnią się również grubością. Najsolidniejsze są te o grubości około 3-4 cm. Cieńsze są dość wiotkie i trzeba zapewnić im więcej punktów podparcia. W ostatnich latach bardzo modne są deski o prostych kształtach typu pióro-wpust, zakład czy "żaluzja".
Deski przybija się poziomo do pionowych elementów rusztu lub pionowo - do listew poziomych. Ruszt buduje się z drewnianych łat do grubości dostosowanej do materiału ociepleniowego.

Ważne zalecenia:

• dolna krawędź elewacji drewnianej nie powinna znajdować się niżej niż 30 cm od poziomu gruntu. Uchroni się ją w ten sposób przed zabrudzeniem kroplami deszczu odbijającymi się od ziemi;
• między deskami a ścianami musi być szczelina wentylacyjna;
• drewno (np. świerkowe)  trzeba zabezpieczyć przed działaniem czynników atmosferycznych (deszczu, słońca), grzybów, pleśni i owadów, malując lakierem, farbą kryjącą, impregnatem lub lakierobejcą. Ale przykładowo, drewno modrzewia syberyjskiego, cedru czerwonego czy też egzotycznej tatajuby, z uwagi na swoje właściwości, nie musi być koniecznie zabezpieczone chemicznie.

Siding
Drewno jest dość drogie, a PVC tanie. Dlatego też wymyślono siding, czyli winylowe panele elewacyjne, odwzorowujące układ desek, a czasem też ich fakturę. Mają one długość od 3 do nawet 6 m. Ich szerokość wynosi około 23-30 cm. Wykonane są z PVC grubości 1-2 mm. Panele mocuje się do podobnego rusztu co deski. Zasady są tu podobne. Aby okładzina dobrze wyglądała i odpowiednio funkcjonowała, oprócz paneli potrzebne będą między innymi listwy do obramowania okien i drzwi, listwy startowe oraz listwy narożnikowe. Dużą zaletą sidingu jest to, że stosując się do instrukcji producenta, można go zamocować samodzielnie, bez pomocy fachowców. Siding jest też trwały i nie trzeba go poddawać żadnym zabiegom konserwującym, jedynie raz na jakiś czas myć. Panele są produkowane w wielu kolorach, a są i takie, które zamiast drewna naśladują elewację z cegieł lub płytek klinkierowych.

Ważne zalecenia:

• między sidingiem a ścianą lub materiałem ociepleniowym również trzeba pozostawić szczelinę wentylacyjną, zapewniając jej wloty w dolnej części ściany i wyloty w pobliżu okapu.